SCHILDERTECHNIEK – KRASSEN / SGRAFFITO
Sgraffito is een schildertechniek waarbij je in de verf krast.
Met de achterkant van een penseel of een colour shaper kras je in de nog natte verf. Je ziet dan een eerdere droge laag doorschemeren. Kies voor contrasterende tinten. Dus lichte/donkere tonen en warme/koele tinten. Maar je kunt er ook voor kiezen om de structuur van het doek te tonen of de onderschildering van een paneel. Er zijn schilders die krassen in droge verf (met alle nadelen vandien).
Met de sgraffito-methode bewerkstellig je het volgende:
- Zichtbaar maken van de onderliggende verflaag
- Verplaatsen van verf en verftinten
- Opbouwen van textuur
- Stofuitdrukking suggereren
Voorbeeld: Water en golven
Ik vindt het erg lastig om water met kabbels, golven, schuimkopjes, schuimslierten en krinkels te schilderen. En natuurlijk ook nog in perspectief, “anders gaat het water staan”. Dus op de voorgrond groter en meer geaccentueerd dan in de achtergrond.
Bij één van de schilderijen, een zeiljacht op volle snelheid met een flinke bries, pakte ik het als volgt aan:
- Allereerst schilderde ik een eerste donkere laag gebaseerd op indigo.
- Toen deze droog was heb ik er, in een lichter blauwachtige tint, een soort golven op geschilderd. Het zag er niet uit!
- Vervolgens heb ik een stuk gekreukeld verpakkingspapier gebruikt en de nog natte verf gestempeld. Vooral in de voorgrond. Het werd al beter …. maar toch.
- Ik heb deze beschilderingen maar eens goed laten drogen. Vervolgens schilderde ik donkere golven, daartussen in lichtere tinten een warm en een koel grijs. Koel met een mengsel van ultramarijnblauw en ruwe omber en zinkwit. Warmgrijs vanuit sepia in zinkwit. Dus met transparante tinten en lichter gemaakt met het transparante zinkwit.
- Op de bovenzijde van de golven schilderde ik lichte reflectie strepen, op de toppen high-lights, krinkels en streepjes. Dit met mengsels in titaanwit. Titaanwit is dekkend. In het helderste wit kun je een vleugje vermiljoen toevoegen, dan knalt het nog meer. Het werd al beter maar toch …. het zag er nog niet natuurlijk en woest genoeg uit.
- Vervolgens ben ik overgegaan op de sgraffito-techniek. Met de achterkant van een penseel heb ik verf verplaatst. Ik veranderde de streperige high-lights in schuimsporen. Ik maakte krasjes die krinkels moeten voorstellen.
- Dit totaalresultaat beviel me.
Kortom, na wat experimenteren ontwikkel je een “eigen handschrift”. En ieder nieuw schilderij is weer een nieuwe uitdaging.
Schuimkopjes en stroomrafelingen simuleren met de achterkant van je penseel.