Is het je wel eens opgevallen dat als je een foto maakt van een weerspiegeling het soms lastig is om scherp te stellen? De camera heeft de neiging om automatisch scherp te stellen op allerlei drijvende objecten zoals plantjes en de weerspiegeling blijkt daardoor onscherp gefotografeerd te zijn. Kijk maar naar de foto’s.
Eigenlijk is dat heel logisch.
- Kijk je naar de weerspiegeling van het riet in het water, dan is de totale afstand oog-tot-water + water-tot-riet. Deze afstand is dus langer.
- Kijk je naar het smeltende ijs op het water, dan is de afstand kort.
Je ooglenzen worden, automatisch zonder dat je je er bewust van bent, scherp gesteld. Je verandert dan de bolling van je ooglenzen. Dat gebeurt op een moment dat je je richt en concentreert op één punt (focussen). Daarnaast kijk je met twee ogen waardoor je nog beter in staat bent diepte te zien en afstand in te schatten.
Probeer maar eens om in een waterplas gelijktijdig een drijvend blaadje en de weerspiegeling van de lucht scherp te zien …. dat lukt niet. Om-en-om lukt het wel (even oefenen). Je wordt je nu beter bewust van het fenomeen: Scherpte-Diepte.
Voor de kunstschilder:
Heb je deze kennis nodig om waterpartijen en weerspiegelingen realistisch te schilderen …… ik denk het niet. Maar in het kader van Kijken & Zien is het wel goed om je bewust te zijn van dit fenomeen.
