Wat is scherpte-diepte:
Camera:
Het is je vast wel eens opgevallen dat als je een foto neemt, het scherpstellen van het onderwerp belangrijk is. Je kunt op die manier een foto maken met een onscherpe voorgrond, een scherp afgebeeld object en vervolgens een onscherpe achtergrond. Zo’n foto vinden we vaak erg mooi en realistisch. Het is dan ook jammer dat er niet veel schilders zijn die deze manier van afbeelden uitbuiten.
Het oog:
Het hoornvlies en de ooglens vormen samen het lenzenstelsel van ‘de fotocamera’; de pupil is het diafragma en het netvlies het fotorolletje.
De pupil is de opening in het midden van de iris. De pupil regelt de hoeveelheid licht die het oog binnenkomt. De ooglens is een heldere lens, die de lichtstralen afbuigt naar het netvlies. De ooglens kan van sterkte veranderen door boller of platter te worden. Als we veraf kijken, dan is de ooglens ontspannen. Hierdoor kunnen we zowel dichtbij als veraf scherp zien. Dit verschijnsel wordt ook wel accommoderen genoemd. Het accommoderen gaat automatisch en is niet door onszelf te beïnvloeden.
Eén oog:
In principe kunnen wij met één oog de wereld om ons heen waarnemen. Onze hersenen geven meestal door ervaring de juiste interpretatie voor afstanden (monoculair dieptezien).
Twee ogen:
Voor een echte dieptewaarneming zijn echter twee ogen die goed samenwerken zeer belangrijk. Door met twee ogen te kijken, zorg je ervoor dat het gebied dat je ziet groter is. De hersenen vergelijken de twee beelden van de twee ogen en voegen deze beelden samen tot een volledig beeld en hierdoor kunnen we de afstand tot datgene wat we zien inschatten. Deze manier van dieptezien wordt ‘driedimensionaal dieptezien’ of ‘stereoscopisch zien’ genoemd.
Samengevat:
Als kunstschilder kunnen we diepte en perspectief in ons schilderij creëren door delen ervan onscherp/figuratief te schilderen.
